| زبانهاي ايراني شاخه‌اي از زبانهاي آريايي (هند و ايراني) هستند و از كهن‌ترين زبانهاي خانوادة بزرگ زبانهاي هند و اروپايي به شمار مي‌روند. آرياييان در هزارة 2 ق‌م به دو گروه بزرگ تقسيم شدند: عده‌اي از راه افغانستان كنوني به شمال غربي هند (پنجاب و نواحي مجاور آن) رفتند و از آنجا به سرزمين‌هاي ديگر نفوذ كردند و عده‌اي ديگر به تدريج وارد فلات شدند و در مناطق مختلف سكني گزيدند. از همان زمان زبان آريايي
آغازين به دو شاخه‌ي هندي و ايراني تقسيم شد و هر يك راهي جداگانه پيمود.
زبانهاي ايراني، مانند بسياري از زبانهاي ديگر از 3 دورة باستان، ميانه و نو گذر كرده‌اند: | 
